Grade 5, Part 3... Pinoy Exposed!

Matagal din bago ko nasundan ang mga isinulat ko dito. Mas naging abala ako sa pagpapahinga dahil sa una, wala nang pasok sa eskwela at pangalawa dahi Mahal na Araw. Ito ang napakagandang bahagi sa buhay ng isang guro marahil, dahil kapag bakasyon ang mga estudyante, bakasyon din kaming mga guro.

Balikan natin ang kwento ko…

Kilalang mabait na teacher at maalalahaning adviser ang teacher ko sa Math. Pero kakaiba siya pagdating sa pagdisiplina ng mga estudyante niya. Usap-usapan sa school noon kung paano niya dinidisiplina ang kanyang mga mag-aaaral. Kapag wala kang assignment, kapag zero ka sa quiz kabahan ka na. Lunes, hinanap ng teacher namen ang assignment namen, bagay na nakalimutan ko dahil sa paglalaro. Kinakabahan na ako… mapaparusahan ako sa unang pagkakataon… pinalakas ko ang loob ko… hindi ako nag-iisa…

Makikita ng mga kaklase ko ang likuran ko. Pinoy EXPOSED!!! Ang napakanakahihiyang parusa para sa amin ay ang paghuhubad [pagpapakita ng pwet] nang madalian sa harap ng klase. Sa pagkakatanda ko, lima kaming magkakaklase ang naparusahan. Dalawang babae at tatlong lalake. Hindi ko alam ang gagawin ko. Siguradong mapapahiya ako sa araw na ito.

Sabe ng teacher namen, sa bilang ng tatlo sabay-sabay namen huhubarin ang shorts namen at itataas din agad [samantalang ang mga babae at itataas lang kanilang palda at panty ang makikita mo --- UNFAIR d ba??!!]. Hindi ko natandaan ang huling sinabe ng teacher namen. Nang bumilang na siya… isa… dalawa… tatlo!!! Ang mga kaklse ko binaba ng madalian ang shorts niya at itinaas agad samantalang ako naghintay pa ng hudyat sa teacher ko kung itataas na o hindi pa. Na-expose tuloy ng todo ang pwet ko… sobrang hiya ang naramdaman ko nang araw na iyon.

Naging aral sa akin ang araw na iyon, walang lumabas na usapan tungkol sa nangyare. Kabilin-bilinan sa amin ng teacher namen na walang lalabas na kwento tungkol ditto lalong-lalo na ang magbanggit ng pangalan. Nasunod naman ito, pero usap-usapan pa din siyempre sa loob ng room. Sa loob ng isang school year hindi ko na tanda kung ilan kaming lahat ang nakatanggap ng ganoong parusa. Pero dahil sa ayaw ko nang mangyare sakin ulit iyon sinikap ko na magkaroon lagi ng assignment at hnde magkaroon ng zero sa mga quiz. Laking pasalamat ko at hindi na naulit pa iyon sa akin.

Sa grade na ito naisip kong maging doctor sa simpleng rason, ang makatulong sa mga mahihirap. Libreng paggagamot, libre konsulta, kahit bayaran pa nila ako ng gulay o isda walang problema sa akin. Basta ang mahalaga doctor ako at nakakatulong sa kapwa ko. Minsan nga nasasama pa sa laro namen ang mga gusto naming maging sa buhay. At kapag nalalaman namen ng gusto ng bawat isa, medyo nahihiya pa kami. Pero sa seryosong usapan, isa lang mga balak namin… ang abutin ang mga pangarap na ito!

Sa kabila ng lahat marami ding mga magagandang bagay ang nangyare sa akin nung Grade 5 ako. Andiyan yung pagkakaroon ko ng barkadang matatalino [madala mangyare sakin to, laging napapabarkada sa mga matatalino kahit ako ay hindi – friendly nga lang talaga siguro ako]. Karamihan sa kanila ay awardee pagdating ng recognition day pero ako taga-palakpak nila. Pero hindi bali, mataas naman ang nakuha kong marka at makaka-enrol pa din naman ako sa Section 1.

Isang beses umattend ako ng elementary graduation ng ate ko. Sinabe ko sa sarili ko, sa graduation ko isa ako sa mag tatalumpati sa stage. Sinabe ko na magtatapos ako na very proud hindi lamang ako kundi pati ang mga magulang ko.

Grade 5 memoirs... Part 2

Weekend… ang sarap sulitin ng paglalaro lalo na sa hapon, yung palubog na ang araw. Nagkataong araw ng lingo at kinabukasan ay may pasok na kaya dapat lang sulitin ang pagkakataon na iyon. Natatawa akong nag-iisip ng mga oras na iyon kung papaano ako magiging bida sa Math class namen kinabukasan. Ito na! It’s my time to shine!!!

Nang umaga ng linggong iyon ay araw ng ani kaya sakto kinahapunan ay may lugar kami ng laruan. Gabundok ang taas ng pinagtanggalan ng mga butil ng palay. “Uhot” ang tawag namen sa probinsiya. Ito yung naihiwalay na [puno o katawan] ng palay sa mga buto o bunga niya. Dahil napakarami nito at may kataasan, kaming mga kabataan sa lugar namen ay nagiging laruan ito. Hindi naman kasi uso ang playground sa amen. Talon dito, tumbling doon, magtatago sa ilalalim, o di kaya ay sasaluhin namen ito habang ibinubuga mula sa bunganga ng rice thresher [trisir – bigkas sa bisaya]. Isang bagay lang ang kalaban namen sa paglalaro nun. MAKATI siya!!! Kaya mas pinipili namen na maglaro sa hpon para pagkatapos noon ay derecho kami sa poso para maligo. Presto!! Mabango na kami pero nangangati pa din!! Hahaha!!

Sa pagod ko sa paglalaro ay maaga akong nakatulog. Tama lang dahil alas-6 ng umaga ay gigising ako para maghanda sa eskwela. Ginisng kami ng nanay ko, kailangan na daw namen mag-ayos dahil madameng tao sa poso ng umagang yun dahil araw ng lunes at karamihan ay papasok kung hindi sa eskwela ay sa trabaho.

Excited ako, pagkatapos maligo ay minadali ko nag pagkain ng breakfast para makapasok ng umaga sa skul. Pagdating ko sa eskwela, napag-alaman ko na toka na pala ng adviser namen sa flag ceremony. Ibig sabihin nito, toka na din namen para manguna sa pagbigkas ng panatang makabayan at panunumpa sa watawat. Nang itinalaga na sa amen ang mga yun eh mas pinili ko ang panunumpa sa watawat dahil mas maikli yun kaya sa isa. Minsan kasi nakakalimutan ko ang ibang linya ng panatang makabayan.

First subject: MATH…

“Okay class, bring out your assignment” ang sabe ng teacher ko. PATAY!!! Hindi ko naalala na may assignment pala!!! Nawili ako sa paglalaro nung weekend at nawala sa isip ko ang tungkol sa assignment namen. Sa lahat ng kailangang gawin bakit ito pa ang nakalimutan ko!!!?? Patay na ako talaga sa teacher ko. Ang pilit kong iniiwasang parusa ang abot-kamay ko na!!! ito ang unang beses na mapapahiya ako sa klase!!! Pagkakapahiya na hinding-hindi ko makakalimutan sa buong buhay ko!!!

May karugtong pa ito….

Grade 5 memoirs... Part 1

Araw ng enrolment,maaga akong pumunta sa skul para kunin ang card sa class adviser ko noong Grade 4. Napagdesisyunan ko nan na mag-eenrol ako sa section 2. Free education ang elementary ko [dahil public school] ito. Hindi na rin kinakailangan pang isama ang aming magulang dahil simple lang naman ang aming gagawin:iaabot ang report card, ipaplista ang pangalan at maghihintay ng kumpirmasyon mula sa bagong class adviser na enrolled na kami.

Hindi ako dumiretso sa classroom ng section 1, sinandya ko ang room ng section 2. Kampante ako na doon ako tatanggapin dahil hindi umabot sa 85% ang general average ko. Dahil kakilala ko naman ang mga magiging kaklase ko sa section na iyon alam ko na hindi ako magkakaroon ng problema kapag nagkataon. Isa pa dalawang section lang naman meron sa school namen kaya wala na din akong choice pa na sa mas mababang section mag-enrol. Iniabot ko ang aking report card…

“Ay hindi ka dito, dun ka kay Ms. ____” ang sabe ni teacher. Ang tinutukoy niya ay ang adviser ng section 1 class. Bigo ako sa aking paglipat. Ang bilis ng karma [digital pa nga minsan eh]. Wala akong nagawa kundi ang pumunta sa room ng section 1 class at doon mag-enrol. Hayz… tinaggap ako sa section 1, kaso nag-aalinlangan talaga ako. Hahaha! Kasama na ang pag-iisip na Grade 5 na, hindi pa din ako marunong sa long division…. Asar!!! Hahahaha!

Tulad ng aking inaasahan nasa unahan na naman ako ng listahan ng klase. Kami-kami pa din ang magka-klase [galing sa Grade 4, Section 1 class]. Monday cleaner pa din ako at ka-grupo ko pa din ang mga masisipag kong kagrupo noon. Dahil rotation nag pagliinis ng room at maging sa labas ng klase, natuto kami ng iba’t-ibang gawain. Maliban sa pagwawalis at pagdidilig ng halaman, natuto din kaming mag-alaga ng at magpalago ng halaman [pandekorasyon at maging yung gulay]. Ito nag naging routine namen sa loob ng isang school year.

Kilalang strikto ang adviser namen, magaling sa Math at English, at nagbibigay ng parusa sa mga estudyanteng hindi gumagawa ng assignment at zero sa mga quiz niya. Kinabahan ako sa Math class. Kailangan ko nang gumawa ng paraan para matuto ng long division dahil kapag nagkataon matitikman ko ang pinakamabigat na parusa ng kahihiyan sa buong buong buhay ko. Nag-isip ako ng paraan para matuto ng advance sa long division. Isang araw ang pinsan kong babae ay pumunta sa bahay para makipaglaro at tumambay sa bahay namen. Ting!!! May naisip ako!!! Imbes na maglaro kami ng mga normal naming nilalaro, sinabe ko na magkakaroon kami ng kakaibang laro. Ako kunwari ang teacher sa Math at sila naman ng kapatid ko ang mga estudiyante ko. Ang topic – LONG DIVISION!!! Sapul!!!!

Binigyan ko sila ng problem, siyempre bilang teacher nila pinaaalalahanan ko sila na ihanda ang paliwanag kung paano nila nakuha ang sagot!!! Hindi man halata pero sa ganoong paraan ay alam kong matututo na ako. Hehehehehe! [evil laugh]. Malawak na din naman ang pang unawa ko ng mga panahon na iyon kaya alam kong mas magiging madali saken na intindihin ang pagpapaliwanag nila. Hindi nga ako nagkamali, nakinig akong mabuti sa paliwanag ng pinsan ko, nagkaroon pa nga ako pagkakataon na magtanong pa para mas maliwanagan lalo. Sa pagkakataon na iyon, matagumpay kong natutunan ang long division!!! Marunong na ako!!! Kaya ko na mag-solve! Hindi na ako makakakuha ng zero sa quiz. Hindi ko matitikman ang parusa ng teacher ko!!! Napakasaya ko!!!

Ngunit sadyang napakabilis ng karma. Ang pilit kong iniiwasang parusa ng teacher ko ay natikman ko nang hindi inaasahan. Handa ako sa long division nang araw na iyon pero hindi ako handa sa assignment ko…

Itutuloy….

Grade 4 Adventure....

Dumating ang Grade 4 hindi pa din ako natutong mag divide [long division]. Palaisipan pa rin sa akin kung paano nagagawa ng mga kaklase ko na pahabain ang isang simpleng computation.Kesa problimahin ko pa yun, nakinig na lang ako ng maigi sa bagong teacher ko sa Math. Pero sa kasamaang palad, wala pa din akong natutunan. Hahahaha! Buti na lang at ang effort ay binibigyan ng points, kung hindi lagi akong bokya sa mga quiz namin.

Isang araw sa Math class tinawag ng teacher ko para magsolve [long division] sa board at ipakita ang solusyon nito sa klase. Patay! Mabuti na lang at mabilis akong mag-isip sa mga ganoong pagkakataon. Dahil madalas magpalitan ng papel kapag magche-check na ng mga answers, sagot ng kaklase ko ang dala-dala ko at computation niya ang ginamit kong pansagot. Save by the bell ako. Whew! Muntik na akong mabuko ng klase. Kaya madalas malakas ang loob ko na magtaas ng kamay at sumagot sa harapan dahil matalinong kaklase ang katabi ko at madalas papel niya ng tsine-tsekan ko.

Isang nakakahiyang bagay ang nangyare sa akin nung Grade 4. Tanghaling tapat noon, kakarating ko ang galling sa bahay para sa pananghalian. Dahil maaga, naabutan naming natutuog pa ang adviser namen [pero maya maya ang nagising din ito]. Inutusan niya kaming maglinis ng klasrum. Dali dali naman namin itong sinunod. Napasya akong maglinis sa gilid ng room, nagkataon din na doon pala ang temporary C.R. ng teacher ko… Siyempre dahil sa kahihiyan patay malisya ako at hindi inalintana ang lugar at nagpatuloy ako sa paglilinis. Heto ang catch ngayon, pinagbentanagn ako ng teacher ko naninilip sa kanya!!! Nagulat ako, namutla, at hindi alam ang gagawin. Buong tapang kong itinanggi ang bentang niya. Pero ayaw niya ako paniwalaan. Napahiya ako sa mga kaklase ko. Hindi ko alam ang gagawin ko kaya nanahimik na ang ako.

Simula noon, hindi na ako pumasok ng maaga. Hindi na din ako madaas maglinis sa gilid ng room o kahit mawalis sa llob ng klasrum. Madalas ang trabaho ko bago magsimula ang klase ang sa labas ng aming klasrum. Masama ang loob ko sa teacher namen na yun, palibhasa matandang dalaga kaya napakasungit. Pero di bale na sabi ko, tota matatapos na din lang yung taon eh wag ko nang pansinin at alalahanin pa ang nangyare tota mailipata na ako sa ibang adviser.

Huling araw ng klase, announcement ng mga awardee. Umaasa ako na kahit character o most lang ay makakatanggap ako, total naman nagpakabait ako nung mga grading na yun. Pero dahil hindi mawala sa isip ng adviser ko ang insidenteng nangyare [kuno] doon sa temporary CR nya, ayun wala akong natanggap na kahit anong award. Hahahaha!Unfair!!!

Eto din ang taong madalas masakit ang ulo ko. Ang nangyare tuloy eh, papasok ako sa umaga, sasakit ang ulo sa kalagitnaan ng klase, papauwiin ako para magpahinga, pagkatapos e hindi na papasok sa hapon. Ang kaso mawawala na siya bandang alas 3 [oras ng paglalaro] ng hapon. Kaya ayun, akala tuloy ng mga kaklase ko na naabutan ako sa ugar n gaming laruan ay nakukuwari lang akong may sakit.

Isang magandang halimbawa nito ay noong may pumunta ang taga Nestle sa skul namen. Milo ang pinamimigay na drinks. Ang sabe ng teacher namen, pagkatanggap daw namen ay tatanungin kami kung ano ang masasabe namen sa inumin kaya may kinabisado na akong linya ko. “Milo, the Olympic energy drink!”.

Sa kasamaang palad sumakit na naman ang ulo ko, nasa pila pa lang ako eh hindi na ako mapakali at mapalagay sa nararamdaman ko. Pagkaabot sa akin ng Milo drink imbes na magsalita pa ako eh, bigla akong tumakbo sa gilid ng stage at nasuka! Badtrip!! Nakakahiya. Ending noon, pinauwe nan man ako sa bahay namen para magpahinga. Well, na-enjoy ko nman yung pagpapahinga na yun ng isang linggo. Hehehehe…

Kaso nga lang wala na naman akong award. Ayaw ko na mag-expect. Grade 5, enrolment… Imbes sa section 1 ay ginusto ko i-enrol ang sarili ko sa section 2…